Czy powinno się sterylizować suki?
Temat kastracji jak i sterylizacji do dzisiaj wzbudza wiele kontrowersji. Decydując się na ten zabieg przede wszystkim należy zacząć od rozważenia wszystkich za w przeciw, ponieważ w niektórych przypadkach zwłaszcza zdrowotnych istnieją przeciwwskazania. Jednak w większości przypadków sterylizacja jest najlepszą formą, aby zaoszczędzić zarówno sobie, jak i suce cierpienia i nieprzyjemności i nie użerać się z przebiegającymi zewsząd psami. Chyba, że prowadzić zarejestrowaną hodowlę psów to wtedy sprawa wygląda inaczej.
Niestety z roku na rok ilość porzuconych, niechcianych psów stale wzrasta. Na kochający dom czeka tysiące psów mając nadzieję na lepsze jutro. Brak sterylizacji i kastracji psów zwłaszcza na wsiach, gdzie warunki trzymania psów pozostają wiele do życzenia powoduje dużo cierpienia zarówno suce, jak i szczeniakom – o ile te przeżyją.
Sterylizacja czy kastracja to termin, który określa ubezpładnianie zwierząt. To powszechny i rutynowy zabieg, polegający na usunięciu narządów rozrodczych. Chociaż to dwa różne terminy w potocznym świecie stosowane są zamiennie. Kastracja polega na usunięciu jajników, jajowodów a w przypadku psów jąder. Ze względu na usunięcie narządów rodnych nie ma ryzyka ich chorób. Sterylizacja polega na przecięciu lub podwiązaniu jajowodów, przy jednoczesnym pozostawieniu narządów rodnych. Oznacza to, że płodność zostaje wyeliminowana, ale wciąż obecne hormony mogą powodować na przykład ciąże urojone. Co ważne sterylizacja nie chroni przed chorobami układu rozrodczego. Nie eliminuje także cieczek Zabieg można wykonać niemal w każdym wieku. Może być przeprowadzony przed pierwszą cieczką lub po cieczce. Jeśli jednak po cieczce wystąpiły objawy ciąży urojonej trzeba odczekać około dwa miesiące od dnia zakończenia, aby hormony się uspokoiły.
Mity dotyczące kastracji i sterylizacji
Wśród wielu właścicieli zwierząt żyje przekonanie, że kastracja czy sterylizacja niesie za sobą wiele szkód. W tym także powstało wiele mitów, które potwierdzają negowanie tego zabiegu.
Pies tyje po kastracji/sterylizacji
Najczęściej powtarzającym się mitem jest to, że każdy pies po wykonaniu tego zabiegu zaczyna drastycznie przybierać na wadzę. Faktem jest jednak, że w przypadku niektórych osobników nagłe zmiany hormonalne mogą zaburzać metabolizm co w rezultacie przyczynia się do tycia. Nie jest to jednak regułą, dlatego bardzo ważne jest także dbanie o prawidłowe żywienie. Ponieważ spowolniony metabolizm zmienia potrzeby żywieniowe a tym samym kaloryczność posiłków i ich wielkość. Jeśli zauważymy, że pies czy suka po kastracji nabiera na wadze zmniejszy mu porcję tak, aby były dopasowane do jego aktualnych potrzeb. Zwierzaki same nie otwierają lodówki czy pojemnika z karmą. To my jako opiekunowie odpowiedzialni jesteśmy za prawidłową wagę. Dobrze także zapewnić pupilom większą dawkę ruchu.
Plusy sterylizacji
- To metoda jednorazowa i skuteczna w 100%
- Koniec cieczek, które są niezwykle uciążliwe
- Koniec zbiegających się z całej okolicy wolno puszczanych psów
- Koniec z ciążami urojonymi, które niekiedy wymagają długotrwałego leczenia i są uciążliwe
- Zlikwidowanie ryzyko ropomacicza
- Zminimalizowanie ryzyka zachorowania na nowotwory sutków i narządów rodnych
Minusy sterylizacji
- To metoda nieodwracalna
- Wymaga narkozy
- Po sterylizacji 10 dni należy ograniczyć ruch
- Może przytrafić się chwilowe nietrzymanie moczu
Suka musi mieć chociaż raz w życiu młode
Suczka zdecydowanie nie musi mieć szczeniaków raz w ciągu swojego życia. Ciężko nawet stwierdzić skąd wziął się ten mit, ponieważ od wielu lat przez behawiorystów czy lekarzy weterynarii jest on zwalczany. Urodzenie miotu czy samo bycie w ciąży nie zmienia nic w układzie hormonalnym ani nie obniża ryzyka wystąpienia chorób jak nowotwory gruczołu mlekowego czy ropomaciczy. Nawet może sprzyjać niektórym z nich jak ropomacicze czy ciąża urojona. Sama ciąża może prowadzić do komplikacji porodowych czy poporodowych.
Czy sterylizacja i kastracja boli?
To rutynowy zabieg, podczas którego psiak jest znieczulany i usypiany tak, aby podczas zabiegu nie odczuwał żadnego bólu. Po całym zabiegu podawany jest środek przeciwbólowy tak, aby zmniejszyć dyskomfort zwierzaka. Lekarz weterynarii wydaje także leki, które należy podawać psiakowi przez określony czas. Są to leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, aby przyśpieszyć prawidłowe gojesie się. W przypadku samców kastracja jest mniej inwazyjna. Przez około 10 dni zarówno pies, jak i suka powinien mieć ograniczony ruch tak, aby nie zerwać szwów podczas gonitwy. Psy przez ten czas powinny nosić specjalny kołnierz, aby nie lizać się w miejscu szwów a suki specjalne ubranko.
W jakim wieku suka staje się płodna?
Suki osiągają dojrzałość płciową w wieku od 6 nawet do 18 miesięcy. Jest to zależne od rasy, wielkości psa i indywidualnych predyspozycji. Cieczka to pierwszy oznak dojrzałości płciowej. Najczęściej u samic ras małych cieczka występuje wcześniej niż u suk ras dużych. Na pojawienie się pierwszej rui ma znaczenie także genetyka a także czynniki niezależne jak sposób żywienia czy sposób życia. W normalnych warunkach cykl rujowy powtarza się dwa razy do roku. Niekiedy zdarza się raz do roku.
Dojrzałość płciowa to czas, w którym organizm produkuje w jajnikach komórki zdolne do zapłodnienia. Nie oznacza to jednak, że powinna być ona wówczas pokryta. Dojrzałość płciowa nie idzie w parze z pełnym rozwinięciem fizycznym. Pomimo produkowania gamet i możliwości zapłodnienia organizm nie jest jeszcze wystarczająco ukształtowany, aby zostać pokrytym. Drugim ważnym aspektem jest dojrzałość hodowlana. To czas, kiedy psiak jest w pełni rozwinięty i może być poddany rozrodowi bez komplikacji. Dojrzałość hodowlana występuje najczęściej około 18 miesięcy. W przypadku ras olbrzymich nawet 14 miesiące. Pierwsze, przemyślane krycie w zarejestrowanej hodowli psów powinno odbyć się później niż podczas pierwszej cieczki.
Nie rozmnażaj jednak psów bezmyślnie, poddając je kryciu. Każda ciąża to nowe żywe istoty, którym należy znaleźć kochający dom, nowych właścicieli i dobre warunki. To także duża odpowiedzialność, która ciąży na Tobie i obowiązki, kiedy psy są jeszcze u Ciebie.
Czy każda suczka powinna mieć młode?
Mitem jest, bardzo krzywdzącym, że każda suka powinna raz w życiu mieć szczenięta. Nie ma żadnych podstaw, aby sądzić, że ciąża pozwoli wyeliminować zachowania niepożądane u psiaka. Samo odchowanie szczeniąt na to nie wpływa. Co więcej, ani naukowcy, ani hodowcy nie potwierdzają tezy jakoby ciąża miała wpływ na sukę w późniejszym życiu, a przecież to oni mają największą wiedzę w tym temacie.
W przeciwieństwie do ludzi zwierzęta nie odczuwają potrzeby posiadania potomstwa a tym samym jego odchowu. Ciąża nie chroni także suki przez nowotworami ani ropomaciczem, co jest błędem powielanym z pokolenia na pokolenie. Co więcej, każda ciąża może nieść za sobą ryzyko komplikacji porodowych czy późniejszej laktacji.
Kolejnym, niezwykle ważnym powodem, chociaż nie każdy zdaje sobie z tego sprawę jest bezdomność zwierząt. Niekontrolowany rozród jest problemem ogromnej skali, który co roku generuje tysiące ofiar śmiertelnych i tych, które cierpią. Każda ciąża to nie tylko obciążenie dla suki, ale także duża odpowiedzialność, aby zagwarantować zarówno świeżo upieczonej mamusi, jak i maluchom jak najlepszych warunków a w późniejszym etapie cudownych, kochających domów. Jeśli nie posiadasz zarejestrowanej hodowli psów, nie rozmnażaj psów. Codziennie na świat przychodzi wiele niechcianych psów, które niestety czeka ciężkie życie. Niestety do dzisiaj zdarzają się przypadki, gdzie niechciane szczeniaki są topione, zakopywane. A to wszystko mogłoby się nie zdarzyć, gdyby suka była wysterylizowana. .
W jakim wieku suszka powinna zajść w pierwszą ciążę?
Suka może zajść w ciąże dopiero po osiągnięciu przez siebie dojrzałości płciowej, jednak nie powinno mieć to miejsca zaraz po pierwszej cieczce. Dojrzałość płciową osiągają w różnym czasie, nie da się jednoznacznie stwierdzić, kiedy to nadejdzie, ponieważ wszystko uzależnione jest także od czynników osobniczych. W przypadku małych ras dzieje się to znacznie szybciej, niż w przypadku dużych. U mniejszych ras pierwsza cieczka może pojawić się między 6 a 15 miesiącem życia. W przypadku ras dużych może to trwać dopiero w 24 miesiącu życia. Nie oznacza to jednak, że przy pierwszej cieczce suszka powinna zostać pokryta. Osiągnięcie dojrzałości płciowej nie jest równoznaczne z osiągnięciem dojrzałości psychiczny, Dopiero po osiągnięciu dojrzałości zarówno psychicznej, jak i fizycznej można mówić o dojrzałości hodowlanej, gdzie suka jest gotowa do pokrycia. Przed pokryciem powinno się wykonać szereg badań, w tym także genetycznych, które potwierdzą, że suka jest całkowicie zdrowa i nie posiada wad niebezpiecznych.
Kiedy suka ma cieczkę?
Cieczka może być nieco podobna do cyklu menstruacyjnego kobiet z tą różnicą, że u suk zdarza się to z reguły dwa razy do roku. Częstotliwość, jak i pojawienie się pierwszej rui jest uzależnione od indywidualnych cech i predyspozycji. Zazwyczaj cieczka trwa około 21 dni, chociaż w niektórych przypadkach może trwać nawet do miesiąca.
Cykl trwa nieustannie i składa się z czterech faz. Cieczka to trudny czas nie tylko dla czworonoga, ale także dla wszystkich domowników. Suka jest wówczas pobudzona, wrażliwa, łatwiej się denerwuje.
Jakie są etapy cieczki u suki?
Cieczka składa się z czterech, następujących po sobie fazach cyklu rujowego. Fazy te regulowane są przez hormony płciowe.
- Proestrus – to wstępna faza cieczki, czyli tak zwany okres przedrujowy. Faza ta trwa około 7 dni. W tej fazie zaczynają się pierwsze widoczne zmiany. Srom staje się znacznie większy i przekrwiony a z pochwy wydzielają się pierwsze krople krwi. W tym okresie suka zaczyna być bardziej drażliwa. Zwiększa się częstotliwość oddawania moczu. Ze względu na intensywne zapachy suka zwabia do siebie samców. W tym okresie suka nadmiernie także dba o higienę krocza, aby oczyścić srom z wydzieliny, dlatego przez pierwsze dni wydzielina może być przez Ciebie niezauważona, jednak z pewnością nadmierne lizanie powinno wzbudzić Twoją czujność. Mogą pojawić się także pierwszy sygnały, że suka nie jest chętna na spotkanie z samcami w tym okresie. W trakcie trwania pierwszej fazy może w stosunku do nich być agresywna.
- Estrus – to faza rui właściwej, podczas której zachodzi owulacja i macica gotowa jest do przyjęcia zarodka. Suka jest gotowa do zapłodnienia i najczęściej akceptuje zaloty samca chcąc doprowadzić do krycia. Ta faza trwa około 9 dni. W tym okresie suka staje się nad wyraz pociągająca dla psów. W tym okresie sama suka może być niespokojna z powodu chcicy co może pokazywać nadmierną wokalizacją – w tym szczekanie i wycie, zaburzenia snu czy dyszczenie. Odstawianie ogona pokazując swoją gotowość do zapłodnienia to też objaw, który świadczy o gotowości suki do krycia. Zmienia się także kolor wydzieliny od czerwonego do różowego po żółtawą.
- Dioestrus – odpowiedzialny za utrzymanie ciąży o ile doszło do zapłodnienia. To okres porujowy, który trwa około 5 dni. Wydzielina staje się ciemniejsza.
- Anestrus – to czas bez rujowy, który stanowi okres między skończoną cieczką a kolejną. Wówczas układ rozrodczy się regeneruje przez kolejną rują. W tym okresie suka nie wykazuje chęci do kopulowania.
Charakterystycznym objawem jest krwawienie z dróg rodnych i powiększone narzędzia płciowe. Zmienia się także zachowanie suki. Może stać się bardziej przytulaśna i łagodna. Może zwiększyć się także częstotliwość oddawania moczu, za pomocą którego rozsiewa swoje feromony. Krwawienie z pochwy może być także oznaką wielu innych chorób, dlatego oprócz występowania wydzieliny zwróć uwagę na inne objawy, które mogą świadczyć o rui. Jeśli nie masz pewności skonsultuj się z lekarzem weterynarii.
Ciąża urojona
Ciąża urojona to problem, który może pojawić się u suk nie poddanych zabiegowi sterylizacji. Może pojawić się zarówno u suk młodszych, jak i starszych, tych, które potomstwo już posiadały, jak i tych, które w ciąży nigdy nie były. Ciąża urojona niekoniecznie zawsze powiązana jest z chęcią posiadania szczeniaków. Może wystąpić u wszystkich wysterylizowanych suk bez znaczenia jest tu wielkość czy rasa. Pierwsze objawy mogą pojawić się od 2 do nawet 12 tygodni po cieszcze. Ciąża rzekoma może trwać kilka dni, jak i tygodni.
Co to jest ciąża urojona
Ciąża urojona to nie choroba, a stan fizjologiczny. Jest ona ściśle powiązana z pochodzeniem psów. W stadzie wilków tylko samica alfa zachodziła w ciąże. Gdyby samica ta została ranna, zginęła lub w miocie urodziłoby się wiele małych wilków, pozostałe wilczyce mogły czynnie uczestniczyć w zajmowaniu się i odchowaniu małych. Czasami ciąża urojona występuje bezobjawowo. Niekiedy jedna jest na tyle zaawansowana, że może przyczynić się do powstania dodatkowych problemów. Jeśli suka zacznie produkować mleko nie będąc w ciąży i nie posiadając szczeniaków może dojść do groźnego zapalenia gruczołu sutkowego, co wiąże się z ogromnym bólem.
Najbardziej charakterystycznym objawem ciąży urojonej jest laktacja, która oprócz ciąży nie występuje. Z sutków może zacząć płynąć mleko lub wydzielina. Gruczoły sutkowe powiększają się. Suka może przygotowywać sobie gniazdo, znosić tam zabawki czy inne ważne dla niej przedmioty. Niektóre przedmioty mogą być traktowane jak potomstwo. Pupil jest przekonany o tym, że spodziewa się potomstwa, dlatego robi wszystko, aby jak najlepiej się do tego przygotować. Z tego powodu suka może wykazywać nietypowe zachowania, które nie tylko dla niej mogą być stresujące, ale i dla przebywających w domu innych zwierząt. Silny instynkt macierzyński każe bronić swojego miejsca, jak i ważnych akcesoriów. Mogą pojawić się także zachowania agresywne wobec innych zwierząt czy ludzi zwłaszcza, jeśli suka poczuje zagrożenie dla siebie i “swojego potomstwa”. Suczka może być zdenerwowana, niespokojna, popiskiwać. Może także mieć trudność ze znalezieniem sobie swojego miejsca.
Ciąża urojona może wpłynąć także na zachowanie suki jak podczas prawdziwej ciąży. Może być bardziej nerwowa, osowiała, spokojniejsza a nawet domagająca się większej ilości pieszczot niż zwykle. Objawy uzależnione są od każdej suczki z osobna, dlatego nie da się jednoznacznie stwierdzić i przewidzieć objawów ani ich nasilenia
Jak sobie z radzić z ciążą urojoną u suki?
Ciąża urojona nie musi występować u każdej niewysterylizowanej suki. Jest to jednak zachowanie niepożądane, ponieważ jest to niezwykle uciążliwe. Może także przyczynić się do zapalenia gruczołów mlekowych, ropomaciczy czy zaburzeń behawioralnych. Ciąża rzekoma to ciężki czas nie tylko dla samej suki, ale i dla opiekuna. Nagłe zmiany hormonalne, wywołujące niepokój, stres mogą działać niekorzystnie. Objawy mogą być zróżnicowane i różnić się od siebie w zależności od poszczególnych osobników.
Niestety dalej wśród wielu opiekunów panuje przekonanie, że posiadanie szczeniąt zapobiega ciąży urojonej. Według badań, posiadanie szczeniąt, nawet wielokrotnie nie wpływa na ten stan.
Ciąża urojona wymaga konsultacji z lekarzem weterynarii, który dobierze odpowiednie leki, które złagodzą niepożądane objawy. Lekarz weterynarii przeprowadzi wywiad w celu ustalenia ostatniej cieczki, a także sprawdzi czy suka nie została przypadkowo pokrywa. Jeśli ciąża zostanie wykluczona lekarz weterynarii wdroży leczenie, które może polegać na podawaniu dawki hormonu w celu wyrównania ich stężenia.
Jeśli Twoja suczka ma ciąże urojoną nie pozwalaj jej lizać sutków co będzie jej naturalnym odruchem, jednak pobudzi to organizm do większej produkcji mleka. Warto także pochować zabawki tak, aby nie miała możliwości opiekowania się zabawkami czy innymi przedmiotami co powinno obniżyć jej instynkt macierzyński. Wprowadzenie leczenia hormonalnego obniża produkcję mleka przyczyniając się do ustania laktacji.
Ciąża u psów
Zanim pokryjesz sukę zadbaj o kilka bardzo kluczowych spraw, aby zadbać o zdrowie matki i szczeniaków. Sprawdź stan zdrowia przyszłej mamy wykonując badania krwi, które pozwolą wykluczyć ewentualne choroby, badania serca, dysplazję czy badanie wymagane w danej rasie. Zadbaj o szczepienia ochronne i profilaktykę przeciwpasożytniczą zarówno przeciwko pasożytom wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Znajdź lekarza weterynarii, który będzie Was prowadzić podczas ciąży. Dobrze, aby był to weterynarz, którego suka już zna i ma do niego zaufanie.
Nie wybieraj reproduktora pochopnie. Sprawdź jego stan zdrowia, poszukaj miotów z jego wcześniejszego krycia, aby wiedzieć, że daje zdrowe i piękne szczeniaki.
Jak wyznaczyć termin krycia?
Termin krycia to wciąż, nawet u hodowców mało znany temat. Wyznaczenie odpowiedniego pokrycia jest kluczowe, aby w ogóle do zapłodnienia doszło. Istnieje kilka metod wyznaczenia odpowiedniego terminu z których korzystają hodowcy. Coraz częściej popularnym i stosowanym jest badanie poziomu progesteronu we krwi. To metoda, która daje jednak jeden z najbardziej dokładnych wyników. Badanie to określa poziom hormonu przysadki mózgowej odpowiedzialny za owulację. To nieco droższa opcja, ponieważ niekiedy badanie trzeba powtórzyć, jednak to metoda najpewniejsza dająca jasne wyniki. Oprócz tego można spotkać się z metodami:
Metoda statystyczna mówi, że krycie powinno odbyć się między 9. a 13. dniem od wystąpienia krwawienia. Jest to metoda opracowana na podstawie statystyki, jednak nie określa ona skrajnych przypadków, które zdarzają się znacznie częściej niż zakładano.
Metoda biologiczna opiera się na obserwowaniu suki i zachodzących zmianach w jej zachowaniu oraz poprzez wygląd zewnętrznych narządów płciowych. W tej metodzie ważna jest także tolerancja suki na psy i chęć pokrycia, którą sprawdza się przez dotykanie psa w okolicy ogona i sprawdzanie czy jest gotowa.
Badanie cytologiczne – to badanie, które głównie kojarzy się przy diagnostyce przy chorobach narządu rodnego. To także metoda, za pomocą, której można określić płodność za pomocą pobrania wymazu z pochwy. Później kluczowa jest ocena ilości komórek. Do tego badania potrzebny jest jednak lekarz weterynarii posiadający odpowiednie doświadczenie w odczytywaniu wyników. Nie jest to metoda niezawodna, ponieważ w wielu przypadkach potrzebne są dodatkowe, inne potwierdzające badania.
Pomiar oporności śluzu pochwowego – Aparat Dramińskiego służy do badania oporności śluzu pochwowego, który wraz z trwaniem cyklu zmienia się. Niestety jest to badanie, które nie zawsze daje dobre wyniki, ponieważ na opór śluzu wpływa wiele czynników.
Waginoskopia to badanie oceniające błony śluzowe pochwy za pomocą endoskopu. Na podstawie wyglądu fałdów śluzówki lekarz weterynarii ocenia stadium cyklu płciowego.
Objawy ciąży u psa
Początki ciąży, zwłaszcza w pierwszych tygodniach są ciężkie do wyłapania. Najlepiej, jeśli podejrzewasz, że psiak może być w ciąży udać się do lekarza weterynarii, który wykona niezbędne badania potwierdzające lub wykluczające ciąże. Nie każde krycie kończy się ciążą z powodzeniem. Objawy w ciąży uzależnione są od poszczególnych suk na różnym etapie ciąży. Do ogólnych objawów zalicza się zmniejszona aktywność, wrażliwość, ociężałość, zwiększony lub zmniejszony apetyt, powiększone gruczoły mlekowe, zaokrąglony brzuch, utrata włosów na brzuchu, przerzedzenie owłosienia na całym ciele. Suka przymierze także ma wadze.
Ile trwa psia ciąża
Ciąża trwa około 63 dni. Jest to czas od zapłodnienia aż do wydania na świat szczeniąt.
Jak przebiega psia ciąża
Ciąża trwa około 63 dni, licząc od dnia zapłodnienia. Pierwszy okres ciąży, zresztą podobnie jak u ludzi może nie dawać znaczących objawów. Aby powierdzić ciąże najlepiej wykonać badanie USG i RTG. Badania te są całkowicie bezpieczne dla suki i nie zagrażają szczeniakom.
Pierwszy tydzień – W pierwszym tygodniu po zapłodnieniu nie ma widocznych zmian różniących się zachowań zarówno pod kątem fizycznym, jak i behawioralnym z tym, jak suka zachowywała się wcześniej.
Jeśli jednak Twój psiak jest intensywnie pracujący fizycznie a wiesz, że doszło do krycia dla bezpieczniejsza lepiej przedyskutować to z lekarzem weterynarii, aby wykluczyć ryzyko wystąpienia powikłań zarówno dla miotu, jak i dla stanu zdrowia psa. Nie należy na własną rękę stosować leków, preparatów przeciwpasożytniczych, przeciwpchelnych bez skonsultowania tego z weterynarzem, ponieważ mogłyby niekorzystnie wpłynąć na ciąże i miot.
Drugi tydzień – W drugim tygodniu zarodki zagnieżdżają się w macicy.
Trzeci tydzień – W zachowaniu suki zaczynają być widoczne zmiany. Może stać się bardziej wrażliwa, szybciej się denerwować. Zapewnij jej spokój i odpoczynek. Małe zarodki mierzą już mniej więcej centymetr długości.
Czwarty tydzień – To jeden z najbardziej newralgicznych momentów rozwoju młody. W tym okresie szczenięta najbardziej narażone są na uszkodzenia lub rozwój wad. Uważaj więc na nadmierną aktywność fizyczną suki. Zapewnij jej regularne odpoczynki. W tym czasie można wykonać badania potwierdzające ciąże. Szczeniaki mają już około 1,5 centymetra. Zaczynają się rozwijać. Zaczynają rozwijać się oczy i zawiązki kręgosłupów.
Piąty tydzień – W tym czasie zaczynają się kształtować łapki, pazury, wąsy. Rozwój płodów jest bardzo intensywny. Mierzą około 3 centymetrów. Suka zaczyna nabierać masy a brzuch staje się zaokrąglony. Jeśli wcześniej nie zwiększałeś porcji żywieniowej to piąty tydzień jest odpowiedni. Możesz także powoli zacząć mieszać stałe jedzenie z jedzeniem dla szczeniaków. Nie ograniczaj pupilowi ruchu. Zadbaj o regularne spacery, które rozładują nagromadzoną energię i zapewniają stymulację psychiczną. Nie pozwól jednak na nadmierny wysiłek i sporty ekstremalne.
Szósty tydzień – Brzuch jest powiększony a sutki zaczynają być zauważalnie ciemniejsze. U szczeniaków zaczyna się pigmentacja skóry i charakterystyczne dla nich później znaczenia. Nasz pupil czuje, że jest w ciąży. Staje się mniej aktywny. Może z pochwy wydzielać się wydzielina, która jest zjawiskiem normalny, o ile śluz nie przybiera żółtego zabarwienia i nie śmierdzi ropą. Wówczas może to świadczyć o ropomaciczu i jak najszybciej należy udać się do lekarza weterynarii. Możesz powoli szykować kojec, aby suka się z nim zapoznała i zaakceptowała. Suka może mieć większe zapotrzebowanie na jedzenie. Nie żałuj jej, jeśli jest głodna. Znaczy, że potrzebuje.
Siódmy tydzień – Przyszła mama może zacząć tracić sierść z okolicy brzucha. Nie jest to jednak powód do niepokoju. To normalne zjawisko, przygotowywujące do karmienia szczeniaków.
Ósmy tydzień – Podczas badania rtg widoczne są już kończyny i kręgosłupy szczeniaków. W Tym okresie bardzo ważne jest przygotowanie kojca, ponieważ przyszła mama zaczyna szykować sobie “gniazdko”. W gruczołach mlekowych zaczyna się intensywna produkcja mleka. Suka może być bardziej ociężała. Wyczuwalne są ruchy płodów co także może wywołać niepokój u psa.
Dziewiąty tydzień – Dziewiąty tydzień to już końcówka ciąży, gdzie małe szczeniaki gotowe są do przyjścia na świat a poród może zacząć się w każdej chwili. Sunia staje się bardziej wycofana i cicha. W tym czasie ważne jest regularne mierzenie temperatury mniej więcej o tej samej porze dnia. Gdy temperatura ciała zacznie spadać, to sygnał, że poród zacznie się w najbliższych 24 godzinach.
Ile młodych może mieć suka w jednym miocie?
W miocie może znajdować się różna liczba szczeniąt. Od jednego nawet do kilkunastu. Wszystko zależy od wielu czynników i nie da się jednoznacznie stwierdzić, ile szczeniąt będzie znajdować się w miocie. Do tych czynników zalicza się między innymi rasa psa, wiek, stan zdrowia, uwarunkowania genetyczne. wielkość suki, termin krycia czy stres. Zazwyczaj suki ras małych i miniaturowych mają mniej liczne mioty niż suki ras dużych.
Rekordzistką jest suka mastifa neapolitańskiego, która ws 2004 roku urodziła za pomocą cesarskiego cięcia aż 24 szczeniaki.
Jakie badania należy wykonać, gdy pies jest w ciąży?
Jednym z najważniejszych badań jest badanie ultrasonograficzne (USG). To jedno z najbardziej wszechstronnych badań, dostępne niemal we wszystkich gabinetach weterynaryjnych. Pozwala potwierdzić ciąże, jak i na dalszych etapach monitorować stan płodów. Dzięki badaniu udaje sprawdzić się czy płody są zdrowe jak i ocenić ich szacunkową ilość. Niestety często nie da się jednoznacznie stwierdzić liczebności szczeniaków, ponieważ przy takiej ilości często chowają się one za sobą przez co nie da się jednoznacznie określić ilości.
Poród u psa
Poród to niezwykle męczącym i wymagającym wydarzeniem, dlatego przygotowanie się do niego wcześniej pozwoli nieco ograniczyć stres związany z tym dniem.
Jak przygotować się do porodu psa
63 dni to wcale nie jest tak dużo jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Czas biegnie nieubłaganie a ciąża suczki dobiega końca. Należy odpowiednio się przygotować także do porodu, aby być gotowym na różne ewentualności. Warto już wcześniej pomyśleć o przygotowaniach, ponieważ oszczędzi to nieco stresu i tak w stresującym dniu. Ustal z lekarzem weterynarii szacunkowy dzień porodu tak, abyś zarówno Ty, jak i weterynarz był w razie czego dostępny. To bardzo ważne, ponieważ może dojść do problemów porodowych. Najprawdopodobniej nie będziesz musiał z niej skorzystać, jednak świadomość pomocy uspokaja i pozwala skupić się na rzeczach niezwykle ważnych. Musisz pomyśleć także o ewentualnym transporcie, który szybko przetransportuje Ciebie i sukę do weterynarza.
Niezwykle ważne jest także ustawienie kojca w cichym i spokojnym miejscu, do którego inne zwierzęta nie mają dostępu. Dobrze, jeśli posiada on nieco podwyższone ścianki, dzięki czemu w przyszłości szczeniaki nie będą mogły się z niego tak łatwo wydostać, ale suka musi z niego swobodnie wchodzić i wychodzić.
Przygotowując się do porodu nie zapomnij o tych rzeczach, które mogą się przydać.
- rękawiczki jałowe
- ręczniki papierowe lub pieluchy
- odkażone nożyczki i kleszczyki chirurgiczne
- termometr
- waga
- jodyna
- mleko dla szczeniąt na wszelki wypadek
- gruszka odsysania wydzielin
- notatnik i długopis do zapisu godziny przyjścia na świat szczeniąt jak i masy ciała
- woda i jedzenie dla suki
Jak wygląda poród u psa?
O zbliżającym się terminie porodu świadczy obniżająca się temperatura ciała zwierzaka. Zwykle spadek o 1 stopień, ma miejsce na 12-24 godziny przez rozpoczęciem akcji porodowej. Suka może także odmówić jedzenia i picia i intensywnie przygotowywać kojec, kopać w nim co sugeruje przygotowanie do pojawienia się szczeniaków. Jest to naturalne zachowanie, dlatego nie należy jej za to karcić.
W pierwszej fazie porodu dochodzi do rozwierania szyjki macicy. Pojawiają się regularne skurcze mięśni. Pojawia się także przyspieszony oddech, szukanie wygodnego i komfortowego miejsca, intensywne wylizywanie sromu. Mogą także zdarzyć się wymioty oraz niekontrolowane oddawanie moczu czy kału. Zazwyczaj faza trwa od 6 do 12 godzin. W skrajnych przypadkach nawet do 36.
Druga faza porody to wypieranie płodów, czyli pełne rozwarcie szyjki macicy. Pojawiają się mocne skurcze a psiak zaczyna przeć. Kładzie się na boku a jej oddech spowalnia na zmianę z szybkimi i płytkimi. Mogą pojawić się niekontrolowane wymioty. W miarę trwania skurczów stają się one coraz intensywniejsze a przerwy coraz krótsze. Przed urodzeniem szczeniaków dochodzi do odejścia wód płodowych.
Trzecia i ostatnia faza to wypieranie łożysk. Faza ta przeplata się z fazą drugą. Wraz z trwaniem porodu zobaczysz cienki worek, wystający ze sromu. To właśnie pierwszy szczeniak zamknięty w łożysku znajdujący się w kanale rodnym. Szczeniak może urodzić się w łożysku lub nie. Suki mogą zjadać łożysko, jednak zjedzenie większej ilości niż dwa może skutkować biegunką. Dlatego ogranicz tą liczbę do dwóch. Łożyska to źródło składników odżywczych i witamin. Ważne, aby liczba wydobytych łożysk, była taka sama jak liczba szczeniaków. W innym wypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii.
Niektóre szczeniaki przychodzą na świat poprzez cesarskie cięcie. Suka może także urodzić naturalnie. Decyzja o wykonaniu cesarskiego cięcia może być podjęta, gdy naturalny poród trwa zbyt długo, z powodu obniżającego się tętna płodów, z powodu licznego miotu co może być niezwykle obciążające dla matki oraz gdy występują inne czynniki jak na przykład wąska budowa ciała suki co generuje problemy z porodem.
Porodowe komplikacje
Niestety, czasem zdarza się, że poród nie obywa się bez komplikacji. Skontaktuj się z weterynarzem, jeśli masz wątpliwości lub obawy. te sytuacje powinny być niezwłocznie skonsultowane z lekarzem:
- Po upłynięciu 63. dnia ciąży i braku pojawienia się objawów zbliżającego się porodu
- Od wystąpienia skurczów minęła godzina, a nie pojawił się żaden szczeniak
- Kiedy suka wciąż ma mocne skurcze, a nie pojawia się kolejny szczeniak
- szczeniak utknął w drogach rodnych
- widoczna jest brunatna lub czarna wydzielina z dróg rodnych
- podczas porodu występuje silne krwawienie
- rodząca mama jest skrajnie wykończona, osłabiona, ma duszności, drżenia
Wszystkie objawy niepokojące powinny być jak najszybciej skonsultowane i w razie konieczności rozwiązane przy pomocy lekarza weterynarii, ponieważ mogą świadczyć o komplikacjach poporodowych zagrażających życie szczeniaków i suczce.
Po porodzie pozwól psiej mamie odpocząć – zasłużyła. Obserwuj po porodzie zarówno ją, jak i szczeniaki ich żywotność, apetyt, sposób jedzenia. Ważne jest także to czy suka akceptuje szczeniaki czy ich nie odrzuca. Ważne, aby jak najszybciej maleństwa zostały dopuszczone do sutków i mogły się najeść. Obserwuj, czy szczeniaki dostają się do sutków i się “doczepiają”” do mleka. Jeśli nie, pomóż im delikatnie, uważając, aby nie wyrządzić im krzywdy.
Jak wybrać miejsce porodu
Jednym z najważniejszych, jak i nie najważniejszych rzeczy podczas porodu, jak i po jest kojec dla szczeniąt. Kojec powinien być gotowy najlepiej miesiąc przed tak, aby suka miała możliwość się do niego przyzwyczaić. W innym wypadku może nie czuć się w nim komfortowo i nie będzie w nim chciała ani rodzić, ani przebywać. Najlepiej, kiedy kojec jest wykonany z nieporowatego, na tyle duży, aby suka mogła komfortowo się na nim wyłożyć z niskim wejściem, aby nie obcierała sutków podczas wchodzenia i wychodzenia. Kojec musi był łatwy do utrzymania w czystości i dobrany do rozmiaru suki i potencjalnego miotu, aby wszyscy mieli komfortowe miejsce. Po porodzie bardzo ważna jest także odpowiednia temperatura ciała, aby szczenięta mogły prawidłowo się rozwijać. Na samym początku maluchy nie mają rozwiniętej termoregulacji, dlatego łatwo mogą się wyziębić. Lampa na podczerwień doskonale spełnia swoje zadanie utrzymując właściwą temperaturę ciał. Warto także pomysleć nad ciepłym legowiskiem. Poród może odbywać się w domu, ponieważ tam suka czuje się bezpiecznie. Miejsce porodu powinno być spokojnie i ciepłe. Podczas porodu powinny znajdować się wokół suki tylko osoby zaufane i z pewnością niecała rodzina. Ważne, aby podczas porodu nie było przeciągów, mocnego światła czy nadmiernej wilgoci.
Poród w domu czy u weterynarza?
Jeśli Twoja suka jest w ciąży i nie ma wskazań do cesarskiego cięcia możesz zdecydować się na domowy poród. Domowy poród nie oznacza jednak braku weterynarza. Na wszelki wypadek miej pod ręką kontakt do weterynarza na wypadek komplikacji czy niepokojących objawów. W domu trzeba wyznaczyć ciche i spokojne miejsce porodowe. Miejsce nie może być pierwsze, lepsze. Psiak ma się z nim czuć komfortowo, bez objawu stresu.
Podczas domowego porodu nie może zabraknąć lampy podczerwonej, która zapewni szczeniakom odpowiednią temperaturę ciała. W domu musi być także wilgoć powietrza – nie za duża, ani zbyt mała.
Poród w gabinecie wygląda inaczej. Suka może być bardziej zdenerwowana, ponieważ nie jest to miejsce, w którym czuje się spokojnie. Do porodu powinien być wyznaczony jeden lekarz, najlepiej taki, który zna sukę a ona jego. Zminimalizuje to stres związany z całą sytuacją. Podczas pobytu mamusi w przychodzi cała klinika powinna dołożyć wszelkich starań, aby poród przebiegał w przyjaznej atmosferze. Nie powinny odbywać zakłócenia w pomieszczeniu, którym znajduje się suka. Powinno unikać się wchodzenia i wychodzenia, głównych rozmów, dużego natężenia światła, obecności nieznanych ludzi.
Nieco inaczej sytuacja ma się w przypadku cesarskiego cięcia. W niektórych przypadkach chirurgiczna reakcja weterynarza jest konieczna. Powodem może być zatrzymanie akcji porodowej, wystąpienie zagrożenia życia matki i szczeniąt, problemy zdrowotne mamy, jak i niektóre rasy, które mają niezwykle ciężkie porody jak chihuahua czy buldogi francuskie. Konieczne jest wówczas skorzystanie ze znieczulenia, ingerencję w jamę brzuszną. Cesarskie cięcie wykonywane jest jednak w ostateczności, aby uratować życie matki i jej potomstwa.
Jak zadbać o nowo narodzone szczeniaki
Po urodzeniu, gdy szczeniak samodzielnie oddycha można przejść do pierwszego badania klinicznego, gdzie sprawdza się ogólną kondycję noworodka oraz wyklucza się lub potwierdza pierwsze widoczne wady wrodzone. Sprawdza się masę ciała, budowę ciała, kolor błon śluzowych, tętno, napięcie mięśniowe, reakcje na bodźce, jakość oddychania. Szczeniaki należy delikatnie obmyć z zanieczyszczeń i zapewnić im ciepło. Po porodzie świeżo upieczoną mamę należy wyprowadzić na krótki spacer na załatwienie swoich potrzeb fizjologicznych. Nie należy jednak oddalać się od domu zbyt daleko. Może okazać się, że jeszcze w brzuchu jest szczeniak, który postanowi wyjść właśnie na zewnątrz. Warto więc mieć przy sobie ręcznik, którym owiniemy szczeniaka.
Przez pierwsze dni młoda mama niechętnie będzie opuszczać szczeniaki. W początkowym okresie szczeniaki nie potrafią opróżniać się same, dlatego należy sprawdzać czy suka wystarczająco masuje im brzuchy tak, aby mogły swobodnie się załatwić. Jeśli tego nie robi możesz delikatnie ją do tego nakłonić przez smarowanie brzucha szczeniąt czymś aromatycznie pachnącym. Jeśli to nie pomoże musimy samodzielnie masować wzdłuż brzuszka, aż się załatwi. To niezwykle ważne, ponieważ w innym wypadku może doprowadzić to do śmierci. Przydatne mogą okazać się też różnego rodzaju odżywki dla szczeniąt. Sprawdzaj także gruczoły mlekowe, które powinny być miękkie i ciepłe. Twarde, gorące mogą świadczyć o stanie zapalnym, który wymaga natychmiastowej interwencji lekarza weterynarii.
Pamiętaj aby dla nieco starszych szczeniaków zadbać o odpowiedni pokarm! Szczeniaki będą żywić się mlekiem matki tylko określony czas. Już teraz zastanów się nad odpowiednią karmą dla szczeniąt.
